ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΙΘΟΥΣΑΣ ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ ΤΟΥ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 ΣΤΙΣ 14.00

Ο Πρέσβης της Γαλλίας στην Ελλάδα, Κ. Christophe FARNAUD και ο Πρόεδρος της ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης και του ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδας, Κ. David SALTIEL θα εγκαινιάσουν στις 23 Ιουνίου 2010, ώρα 14.00, τη νέα αίθουσα διαλέξεων του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης, που θα φέρει πλέον το όνομα του ιστορικού της Θεσσαλονίκης «Γιοζέφ Νεχαμά».

Η αίθουσα, που ανακαινίσθηκε με την υποστήριξη της ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, προορίζεται για την υποδοχή διαλέξεων, πολιτιστικών και μορφωτικών εκδηλώσεων και σεμιναρίων, σύμφωνα με τους στόχους του Ινστιτούτου το οποίο, από το 1906, είναι στενά συνδεδεμένο με την πνευματική και καλλιτεχνική ιστορία της πόλης. Ένας φόρος τιμής επίσης στους αιωνόβιους δεσμούς μεταξύ της Γαλλίας και της «συμπρωτεύουσας την Ελλάδας» μέσω ενός μεγάλου θεσσαλονικιού γαλλόφωνου διανοούμενου. Τα εγκαίνια αυτά απεικονίζουν τη δέσμευση της Γαλλίας για την συνέχιση και την εμβάθυνση αυτής της παράδοσης, επεκτείνοντας σταδιακά την παρουσία και τις δραστηριότητες του Γαλλικού Σχολείου της Θεσσαλονίκης, από τον Σεπτέμβριο του 2010.

Για περισσότερες πληροφορίες, συμβουλευθείτε το έγγραφο που επισυνάπτουμε: βιογραφικό σημείωμα του Γιοζέφ ΝΕΧΑΜΑ.

Μαριάνθη Πάσχου

Τηλ. : 2310 821 231 (εσωτ. 104)

ΓΙΟΖΕΦ ΝΕΧΑΜΑ (1881-1971)

Ο Γιοζέφ Νεχαμά γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, φοίτησε στην τοπική σχολή της Alliance Israélite Universelle και σπούδασε παιδαγωγικά στη Γαλλία. Εργάστηκε επί δεκαετίες ως καθηγητής και διευθυντής της Σχολής στη Θεσσαλονίκη και ως γενικός επιθεωρητής όλων των σχολών της Alliance της Εγγύς Ανατολής. Το 1926 ίδρυσε και ανέλαβε την προεδρία της Τράπεζας «Ένωσις». Κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής εκτοπίστηκε στο στρατόπεδο Μπέργκεν Μπέλσεν από όπου κατάφερε να επιζήσει και να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη.

Η συγγραφική του δραστηριότητα υπήρξε πολύπλευρη, έχοντας στις περισσότερες περιπτώσεις ως επίκεντρο τις πτυχές της Κοινοτικής ζωής (λαογραφία, γλώσσα, ιστορία κλπ.). Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1902 με τη μελέτη με τίτλο “Sabbataï Cevi et les Sabateens de Salonique” ενώ ακολούθησαν αρκετές ακόμη, ιστορικού και λαογραφικού κυρίως περιεχομένου.

Το σημαντικότερο έργο του υπήρξε το “Histoire des Israélites de Salonique” (η συγγραφή του οποίου έγινε στα γαλλικά πριν μεταφραστεί στα ελληνικά ως η «Ιστορία των Ισραηλιτών της Θεσσαλονίκης»). Μέσα από αυτό παρουσιάζεται με τον πλέον ενημερωτικό και παραστατικό τρόπο η ιστορική διαδρομή της «Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων» όπως ήταν γνωστή η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης.